بخشی از صفحه اول رمان شالوده عشق

گندم سریع وارد آشپزخانه شد و دستم را گرفت و کشید.

-چی شده؟

-بیا کارت دارم.

-چی شده خب؟

-بیا میگم.

طرف ایوان کشاندم و با استرس به دور و اطراف خیره شد.

-چرا اینجوری می‌کنی؟

-شمیم؟ -هان؟

-میخوام یه چیزی بهت بگم اما توروخدا الکی جیغ و داد راه ننداز…

خودم به اندازه کافی استرس دارم. بوهای خوبی به مشامم نمی‌رسید. چشم بست و سریع گفت: من با رامبد دوست شدم.

نفسم رفت و برق از سرم پرید: چی؟!

-هیس داد نزن!

-تو دیوونه شدی؟ با رامبد دوست شدم یعنی چی؟ امیرخان می‌کشتت.

-شميم…

-چطور می‌تونی ندیده و نشناخته با اون دوست بشی؟ مگه چند وقته که می‌شناسیش؟